خدایا :

چشمانم را نذر ِ دیدن ِ تو کرده ام ،

قلبم را نذر ِ باور کردنت ...

به پایان که رسیدی همانجا بایست ، خطرناک است !

جلوتر فقط خداست ...

به پل های ِ پشت ِ سر نگاه نکن ٬ از اول هم پلی نبود .

در طالع ِ من همه اش بی راهه و مرداب نوشته بودند .

وقتی پشت ِ سر پلی برای ِ خراب کردن نباشد مستحب است ...

خدایا ! دنیایت بر  سرم خراب شد ؛

چرا دنیا متزلزل است !؟ چرا ستون هایی از جنس ایمان در دلم نیست !؟

چرا دیوارهای ِ " توسّل" تاب ِ تحمل ِ بار ِ دنیا را ندارد !؟

برج ِ وجودم آرام فروریخت اما گردوغبار ِ آن به دورترها هم رسید ،

دوستانم ایستاده اند و ضماد ِ دلداری بر زخم هایِ روحم می زنند .

چه می دانند که نعره های ِ جانم چگونه یک به یک خاموش می شود

و جسم ِ ناتوانم ، زیر ِ سر ِ فاصله ها ، پاره پاره می شود !

جانا دیگر یارای ایستادنم نیست ...

* دلیل نوشت : وفات ِ من و همه ی ِ امیدهایم ...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: